Lieve mensen thuis,
Uit verveling schrijf ik nog maar even een blog. Vandaag ga ik dan eindelijk naar huis voor 4 weken. Maar die reis duurt nog wel even helaas.
Afgelopen 2 weken waren erg koud! Zondagochtend was het heel hard aan het sneeuwen en in een paar uur was alles wit. Het leuk net de kleuterschool, iedereen ging lekker buiten sleeën, sneeuwballen gevecht doen, een sneeuwpop maken of football spelen in de sneeuw. Dinsdag begonnen de finals. Ik had om 8 uur, boven op een heuvel een examen. Ik met gevaar voor eigen leven, door de sneeuw en over het ijs de heuvel op, maar op het moment dat ik der was stuurde onze leraar een mailtje dat het niet doorging en we maar veilig binnen moesten blijven. Ik heb de rest van de dag maar lekker warm in bed filmpjes gekeken en savonds nog wel een examen gemaakt. De rest van de week had ik eigenlijk niet door dat ik finals had. In Nederland was ik zo gewend om bijna elke dag wel 2 examens te hebben in mijn examenweek, dat dit echt niks voorstelde. Zo had ik gelukkig nog de tijd om nog wat inkopen te doen voor kerst en andere cadeautjes. Vrijdag had ik dan echt mijn laatste finals en nog een les.
Mijn final op vrijdagmorgen heeft me wel wat schrik bezorgd. Mijn leraar had wel vaker gezegd dat hij hartproblemen had en dat hij bij een simpele griep al naar het ziekenhuis moet. Toen we al 10 minuten op hem zaten te wachten kwam er een politieagent binnen, ik dacht dus meteen: "Hij is dood, en het was nog wel zo'n lieve man." Maar gelukkig vertelde hij dat onze leraar wat vertraging had. Na 40 minuten kwam hij helemaal bezweet en hijgend binnen, ik alsnog bang dat hij een hartaanval zou krijgen. Hij probeerde ons te vertellen dat hij iets met zijn auto had en iets met ijs, meer begreep ik er niet van, doordat hij zo naar adem snakte. Maar ik heb er niks meer van gehoord dus ik denk dat hij het toch overleefd heeft.
Het was wel heel raar om voor het laatst in mijn klassen te zitten. Volgend semester heb ik weer allemaal nieuwe vakken en nieuwe leraren, wat ik eigenlijk wel jammer vind, want hoe gek ze ook allemaal zijn, ik vind ze echt heel aardig.
Het was ook heel raar om afscheid van iedereen te nemen. We komen toch 5 weken niet op de campus wat bijna een hele zomervakantie is. Ik ben wel bang voor helemaal afscheid te moeten nemen van iedereen, ik vond dit al moeilijk.
Vrijdagavond ben ik voor een nachtje nog mee naar Jordan geweest. Der hele familie is zo gek als haar dus dat zorgde weer voor hilarische momenten. Van der zusje heb ik een zelfgemaakte kerstbal gekregen zodat ik elke dag aan der kan denken.
Omdat der heel veel sneeuw voorspelt was, werd ik in Harrisburg omgeboekt naar een eerder vliegtuig naar Philadelphia. Wat bekent dat ik hier nog langer zit. Het vliegtuig was super klein en ik mocht helemaal vooraan zitten. Er was maar een steward die de hele tijd grappen zat te maken. Bij het opstijgen en landen mag je nooit muziek luisteren. Na 15 minuten mochten we dat weer wel, toen ik mijn muziek pakte maakte hij een grapje dat we het al weer weg moesten stoppen. 4 minuten later zei hij het weer, dus ik begon weer te lachen. Maar nee we gingen echt al weer landen. Het was kort maar super mooi, omdat we heel laag vlogen en alles bedekt was met sneeuw.
Nu hoop ik over 6 uur op mijn tweede vlucht te kunnen stappen en dan over zo'n 15 uur eindelijk thuis te zijn.
Kusjes en tot snel!
Uit verveling schrijf ik nog maar even een blog. Vandaag ga ik dan eindelijk naar huis voor 4 weken. Maar die reis duurt nog wel even helaas.
Afgelopen 2 weken waren erg koud! Zondagochtend was het heel hard aan het sneeuwen en in een paar uur was alles wit. Het leuk net de kleuterschool, iedereen ging lekker buiten sleeën, sneeuwballen gevecht doen, een sneeuwpop maken of football spelen in de sneeuw. Dinsdag begonnen de finals. Ik had om 8 uur, boven op een heuvel een examen. Ik met gevaar voor eigen leven, door de sneeuw en over het ijs de heuvel op, maar op het moment dat ik der was stuurde onze leraar een mailtje dat het niet doorging en we maar veilig binnen moesten blijven. Ik heb de rest van de dag maar lekker warm in bed filmpjes gekeken en savonds nog wel een examen gemaakt. De rest van de week had ik eigenlijk niet door dat ik finals had. In Nederland was ik zo gewend om bijna elke dag wel 2 examens te hebben in mijn examenweek, dat dit echt niks voorstelde. Zo had ik gelukkig nog de tijd om nog wat inkopen te doen voor kerst en andere cadeautjes. Vrijdag had ik dan echt mijn laatste finals en nog een les.
Mijn final op vrijdagmorgen heeft me wel wat schrik bezorgd. Mijn leraar had wel vaker gezegd dat hij hartproblemen had en dat hij bij een simpele griep al naar het ziekenhuis moet. Toen we al 10 minuten op hem zaten te wachten kwam er een politieagent binnen, ik dacht dus meteen: "Hij is dood, en het was nog wel zo'n lieve man." Maar gelukkig vertelde hij dat onze leraar wat vertraging had. Na 40 minuten kwam hij helemaal bezweet en hijgend binnen, ik alsnog bang dat hij een hartaanval zou krijgen. Hij probeerde ons te vertellen dat hij iets met zijn auto had en iets met ijs, meer begreep ik er niet van, doordat hij zo naar adem snakte. Maar ik heb er niks meer van gehoord dus ik denk dat hij het toch overleefd heeft.
Het was wel heel raar om voor het laatst in mijn klassen te zitten. Volgend semester heb ik weer allemaal nieuwe vakken en nieuwe leraren, wat ik eigenlijk wel jammer vind, want hoe gek ze ook allemaal zijn, ik vind ze echt heel aardig.
Het was ook heel raar om afscheid van iedereen te nemen. We komen toch 5 weken niet op de campus wat bijna een hele zomervakantie is. Ik ben wel bang voor helemaal afscheid te moeten nemen van iedereen, ik vond dit al moeilijk.
Vrijdagavond ben ik voor een nachtje nog mee naar Jordan geweest. Der hele familie is zo gek als haar dus dat zorgde weer voor hilarische momenten. Van der zusje heb ik een zelfgemaakte kerstbal gekregen zodat ik elke dag aan der kan denken.
Omdat der heel veel sneeuw voorspelt was, werd ik in Harrisburg omgeboekt naar een eerder vliegtuig naar Philadelphia. Wat bekent dat ik hier nog langer zit. Het vliegtuig was super klein en ik mocht helemaal vooraan zitten. Er was maar een steward die de hele tijd grappen zat te maken. Bij het opstijgen en landen mag je nooit muziek luisteren. Na 15 minuten mochten we dat weer wel, toen ik mijn muziek pakte maakte hij een grapje dat we het al weer weg moesten stoppen. 4 minuten later zei hij het weer, dus ik begon weer te lachen. Maar nee we gingen echt al weer landen. Het was kort maar super mooi, omdat we heel laag vlogen en alles bedekt was met sneeuw.
Nu hoop ik over 6 uur op mijn tweede vlucht te kunnen stappen en dan over zo'n 15 uur eindelijk thuis te zijn.
Kusjes en tot snel!