Lieve allemaal,
Ik ben eigenlijk al een week terug, maar ik had het veel te druk om mijn spring break verhalen te vertellen. Nou ja veel te druk met feestjes en tot laat in de nacht met iedereen bijpraten. Maar ik zal toch maar even wat vertellen over Costa Rica en Miami.
Op vrijdag begon mijn Spring break al, maar ik vertrok pas zondag. Alle leiders van mijn dorm vertrokken vrijdag al dus daar hebben we mooi gebruik van gemaakt, we hebben midden in de nacht door de gangen gedanst en hard gezongen. Op zondag kwamen Ome Sjef, Pieter en Audrey me ophalen. We zijn toen van Philadelphia naar Miami gevlogen. Ik was zo blij om de warmte te voelen. Ik had in 2,5 maand geen gras meer gezien omdat er alleen maar sneeuw heeft gelegen, dus na de -20 dagen was het lekkere weer meer dan welkom. De volgende dag zijn we doorgevlogen naar Costa Rica, waar we meteen de kwekerij van Ome Sjef kregen te zien. De volgende dag zijn we nog meer kwekerijen gaan bezoeken, ik was als de dood dat er een slang of gigantische spin uit de bosjes kwam, dus ik heb wat angst gehad. Bedankt iedereen die me daar voor gewaarschuwd heeft, ik durfde niet naar de wc te gaan of in mijn bed te stappen voor dat ik alles gecheckt had.
We hebben ook nog een tour gedaan naar een koffieplantage, een vulkaan, een dierenopvangcentrum en watervallen. Dat was allemaal op een dag, dus we moesten al om 6 uur op. Normaal ben ik niet zo'n morgenpersoon maar gelukkig hielp de jetlag dit keer in mijn voordeel. De koffieplantage was erg interessant, normaal lus ik geen koffie maar hier heb ik koffie gevonden die ik wel lustte. Mij is dan ook meteen uitgebreid uitgelegd wat er zo speciaal was aan deze koffie, en alle andere details die je maar kunt verzinnen over koffie. De vulkaan was echt adembenemend, ik had al 2 keer eerder een vulkaan gezien, maar de natuur die er omheen stond, en de helderblauwe lucht maakte het toch wel erg speciaal. Daarna zei de gids dat we daar ook maar even een wandelroute moesten doen. Dus Pieter en ik zijn hijgend een helling op geklommen, geen idee wat we konden verwachten, eenmaal boven vielen onze monden open, er was een groot meer met helderblauw water, en ik weet niet wat het is, maar ook hier was het gewoon heel speciaal door de lucht en de prachtige natuur er omheen. In het dierenopvangcentrum zaten de meest uiteenlopende dieren, slangen, vlinders, vogels, wildkatten en kikkers. Nou weet iedereen dat ik echt onwijs bang ben voor kikkers (of nou ja padden maar dat maakt voor mij geen verschil), Papa stuurde me zelfs nog een foto door van een pad die hij thuis had gevonden om mij bang te maken. Als ik naar school moest fietsen tijdens de paddentrek, schreeuwde ik het uit en dacht dat alles wat op de grond lag een pad was. Het is dus wel duidelijk ik ben als de dood voor die beesten. Pieter vroeg dus nog voorzichtig of ik echt wel mee naar binnen wilde. Maar eenmaal binnen was daar een hele mooie kikker, gifgroen met rood en blauw. Je mocht hem zelfs op je hand laten zitten. Na heel lang twijfelen had ik besloten dat ik dit ook wel wilde. Ik was nog bang dat ik hem uit schrik op de grond zou gooien maar gelukkig ging het allemaal goed en leven ik en de kikker nog. Helemaal trots en nog natrillend van angst moest ik naar de volgende ruimte, waar giftige kikkers zaten, die nog kleiner waren dan een duim. Dit vond ik iets minder bij elk blaadje wat mijn voet aanraakte schreeuwde ik het uit, dit waren wel genoeg kikkers voor op een dag.
We zijn nog naar een natuurpark geweest dicht bij zee, waar ze mangrove bomen hadden. Voor expeditie robinson vorig jaar wist ik niet eens wat mangrove bomen waren, maar na dat het zo'n 25 keer in een aflevering gezegd werd, wilde ik ook wel heel graag een keer mangrovebomen zien. Naast de mangrovebomen waren kunstwerken in het zand gemaakt. Ik dacht dat het door mensen was gedaan maar het was eigenlijk door wormen gemaakt, heel apart dat zoiets door de natuur gedaan kan worden. De stranden waren ongelooflijk mooi, en we wilden meteen even afkoelen in het water. Alleen dit water was zeker niet verkoelend, het was zo'n 30 graden.
In Costa rica ben ik ook nog een avondje uitgeweest met Pieter, 2 Costa Ricaanse jongens en een Duits/Nederlands meisje dat in Costa Rica woont. Ik had gewoon mijn sleehakken aan gedaan maar eenmaal in de kroeg was dit wel grappig. Zelfs alle mannen waren een kop kleiner, aangezien ik in Nederland altijd het kleintje ben, vond ik dit stiekem wel leuk. Het was ook heel fijn om na zolang alleen maar naar huisfeestjes te zijn geweest eindelijk weer eens wel een kroeg in te kunnen zijn.
Na een weekje in Costa Rica vlogen we terug naar Miami. Natuurlijk kwam ik weer niet zonder problemen het land binnen, maar na 2,5 uur bij de douane mocht ik eindelijk weer terug Amerika in. We zijn meteen naar de beroemde beach drive gegaan. Het strand is onwijs breed en het water is super helder. Aan de boulevard was er zoveel leven, overal werd er gedanst en gefeest, en dat op een normale maandag middag. Daar hebben we nog een lekkere cocktail gedronken en gekeken naar alle mooie auto's die voorbij kwamen rijden. 's Avonds zijn we lekker wezen eten bij een restaurant met een schitterend uitzicht op de haven. Ik had geen betere manier kunnen bedenken om mijn laatste avond af te sluiten.
De volgende dag moest ik helaas weer terug vliegen naar Philadelphia, waar het ondertussen aan het sneeuwen was. Ik kwam daar aan met alleen een vestje op mijn sneakertjes, gewend aan 28 graden. Dit was dus wel weer even wennen. Meteen toen ik terug was kwam iedereen hun verhaal vertellen over hun spring break, iedereen had het naar hun zin gehad, maar de meeste waren nu nogal depressief. Bijna iedereen had die dag ook hun lessen geskipt omdat ze de sneeuw niet aan konden.
Afgelopen weekend ben ik te gast geweest in het radio programma van een Duitse vriend. Hij had een programma met alleen maar Europese muziek, dus bij elk liedje moest ik het land raden, vaak zat ik nog dicht in de buurt. Ik had ze ondertussen thuis al laten weten dat ik op de radio kwam, dus daar zat iedereen al te luisteren. Gelukkig mocht ik ook nog even de groetjes doen aan iedereen en wat dingen over Nederland vertellen. Het was echt super leuk om te doen. Helaas heeft hij nu vort zijn programma als ik les heb, dus ik kan niet meer mee naar zijn programma.
Gisteren heb ik ook nog een rope course op mijn campus gedaan. Ik wist niet eens dat we een klimparcours hadden, maar blijkbaar hebben we echt alles op mijn campus. Eerst gingen Shelby en ik wandklimmen, waar een jongen mij moest vastknopen, hij kwam een beetje zenuwachtig over, en nadat hij al 4 keer opnieuw met zijn knoop was begonnen wist ik niet meer of ik nog wel durfde, maar ik ben toch maar naar boven geklommen. Daarna gingen we naar een ander parcours, waar een meisje al bezig was, ze viel net op dat moment er vanaf op een boomstam. Ik was dus al doodsbang, toen ging een jongen naast me ook nog vertellen hoe eng het was en dat het veel te moeiljk. Alsof ik al niet bang genoeg was, weigerde Shelby ook nog om het te doen. Maar omdat ik wist dat ik er spijt van ging krijgen heb ik het toch maar gedaan. Je moest eerst langs houten planken omhoog klimmen, dan op een houten balk in de lucht klimmen, en dan zonder met je handen ergens op te steunen, opstaan en een touw dat nogal hoog hing vast grijpen. Het zag er makkelijker uit dan dat het was, maar het was me uiteindelijk, met trillende benen, wel gelukt.
Alsof ik al niet genoeg leuke dingen heb gedaan afgelopen maand, ga ik zaterdag ook nog naar New York. Ik zal dus proberen ook daar snel een blog over te schrijven.
kusjes,
Ik ben eigenlijk al een week terug, maar ik had het veel te druk om mijn spring break verhalen te vertellen. Nou ja veel te druk met feestjes en tot laat in de nacht met iedereen bijpraten. Maar ik zal toch maar even wat vertellen over Costa Rica en Miami.
Op vrijdag begon mijn Spring break al, maar ik vertrok pas zondag. Alle leiders van mijn dorm vertrokken vrijdag al dus daar hebben we mooi gebruik van gemaakt, we hebben midden in de nacht door de gangen gedanst en hard gezongen. Op zondag kwamen Ome Sjef, Pieter en Audrey me ophalen. We zijn toen van Philadelphia naar Miami gevlogen. Ik was zo blij om de warmte te voelen. Ik had in 2,5 maand geen gras meer gezien omdat er alleen maar sneeuw heeft gelegen, dus na de -20 dagen was het lekkere weer meer dan welkom. De volgende dag zijn we doorgevlogen naar Costa Rica, waar we meteen de kwekerij van Ome Sjef kregen te zien. De volgende dag zijn we nog meer kwekerijen gaan bezoeken, ik was als de dood dat er een slang of gigantische spin uit de bosjes kwam, dus ik heb wat angst gehad. Bedankt iedereen die me daar voor gewaarschuwd heeft, ik durfde niet naar de wc te gaan of in mijn bed te stappen voor dat ik alles gecheckt had.
We hebben ook nog een tour gedaan naar een koffieplantage, een vulkaan, een dierenopvangcentrum en watervallen. Dat was allemaal op een dag, dus we moesten al om 6 uur op. Normaal ben ik niet zo'n morgenpersoon maar gelukkig hielp de jetlag dit keer in mijn voordeel. De koffieplantage was erg interessant, normaal lus ik geen koffie maar hier heb ik koffie gevonden die ik wel lustte. Mij is dan ook meteen uitgebreid uitgelegd wat er zo speciaal was aan deze koffie, en alle andere details die je maar kunt verzinnen over koffie. De vulkaan was echt adembenemend, ik had al 2 keer eerder een vulkaan gezien, maar de natuur die er omheen stond, en de helderblauwe lucht maakte het toch wel erg speciaal. Daarna zei de gids dat we daar ook maar even een wandelroute moesten doen. Dus Pieter en ik zijn hijgend een helling op geklommen, geen idee wat we konden verwachten, eenmaal boven vielen onze monden open, er was een groot meer met helderblauw water, en ik weet niet wat het is, maar ook hier was het gewoon heel speciaal door de lucht en de prachtige natuur er omheen. In het dierenopvangcentrum zaten de meest uiteenlopende dieren, slangen, vlinders, vogels, wildkatten en kikkers. Nou weet iedereen dat ik echt onwijs bang ben voor kikkers (of nou ja padden maar dat maakt voor mij geen verschil), Papa stuurde me zelfs nog een foto door van een pad die hij thuis had gevonden om mij bang te maken. Als ik naar school moest fietsen tijdens de paddentrek, schreeuwde ik het uit en dacht dat alles wat op de grond lag een pad was. Het is dus wel duidelijk ik ben als de dood voor die beesten. Pieter vroeg dus nog voorzichtig of ik echt wel mee naar binnen wilde. Maar eenmaal binnen was daar een hele mooie kikker, gifgroen met rood en blauw. Je mocht hem zelfs op je hand laten zitten. Na heel lang twijfelen had ik besloten dat ik dit ook wel wilde. Ik was nog bang dat ik hem uit schrik op de grond zou gooien maar gelukkig ging het allemaal goed en leven ik en de kikker nog. Helemaal trots en nog natrillend van angst moest ik naar de volgende ruimte, waar giftige kikkers zaten, die nog kleiner waren dan een duim. Dit vond ik iets minder bij elk blaadje wat mijn voet aanraakte schreeuwde ik het uit, dit waren wel genoeg kikkers voor op een dag.
We zijn nog naar een natuurpark geweest dicht bij zee, waar ze mangrove bomen hadden. Voor expeditie robinson vorig jaar wist ik niet eens wat mangrove bomen waren, maar na dat het zo'n 25 keer in een aflevering gezegd werd, wilde ik ook wel heel graag een keer mangrovebomen zien. Naast de mangrovebomen waren kunstwerken in het zand gemaakt. Ik dacht dat het door mensen was gedaan maar het was eigenlijk door wormen gemaakt, heel apart dat zoiets door de natuur gedaan kan worden. De stranden waren ongelooflijk mooi, en we wilden meteen even afkoelen in het water. Alleen dit water was zeker niet verkoelend, het was zo'n 30 graden.
In Costa rica ben ik ook nog een avondje uitgeweest met Pieter, 2 Costa Ricaanse jongens en een Duits/Nederlands meisje dat in Costa Rica woont. Ik had gewoon mijn sleehakken aan gedaan maar eenmaal in de kroeg was dit wel grappig. Zelfs alle mannen waren een kop kleiner, aangezien ik in Nederland altijd het kleintje ben, vond ik dit stiekem wel leuk. Het was ook heel fijn om na zolang alleen maar naar huisfeestjes te zijn geweest eindelijk weer eens wel een kroeg in te kunnen zijn.
Na een weekje in Costa Rica vlogen we terug naar Miami. Natuurlijk kwam ik weer niet zonder problemen het land binnen, maar na 2,5 uur bij de douane mocht ik eindelijk weer terug Amerika in. We zijn meteen naar de beroemde beach drive gegaan. Het strand is onwijs breed en het water is super helder. Aan de boulevard was er zoveel leven, overal werd er gedanst en gefeest, en dat op een normale maandag middag. Daar hebben we nog een lekkere cocktail gedronken en gekeken naar alle mooie auto's die voorbij kwamen rijden. 's Avonds zijn we lekker wezen eten bij een restaurant met een schitterend uitzicht op de haven. Ik had geen betere manier kunnen bedenken om mijn laatste avond af te sluiten.
De volgende dag moest ik helaas weer terug vliegen naar Philadelphia, waar het ondertussen aan het sneeuwen was. Ik kwam daar aan met alleen een vestje op mijn sneakertjes, gewend aan 28 graden. Dit was dus wel weer even wennen. Meteen toen ik terug was kwam iedereen hun verhaal vertellen over hun spring break, iedereen had het naar hun zin gehad, maar de meeste waren nu nogal depressief. Bijna iedereen had die dag ook hun lessen geskipt omdat ze de sneeuw niet aan konden.
Afgelopen weekend ben ik te gast geweest in het radio programma van een Duitse vriend. Hij had een programma met alleen maar Europese muziek, dus bij elk liedje moest ik het land raden, vaak zat ik nog dicht in de buurt. Ik had ze ondertussen thuis al laten weten dat ik op de radio kwam, dus daar zat iedereen al te luisteren. Gelukkig mocht ik ook nog even de groetjes doen aan iedereen en wat dingen over Nederland vertellen. Het was echt super leuk om te doen. Helaas heeft hij nu vort zijn programma als ik les heb, dus ik kan niet meer mee naar zijn programma.
Gisteren heb ik ook nog een rope course op mijn campus gedaan. Ik wist niet eens dat we een klimparcours hadden, maar blijkbaar hebben we echt alles op mijn campus. Eerst gingen Shelby en ik wandklimmen, waar een jongen mij moest vastknopen, hij kwam een beetje zenuwachtig over, en nadat hij al 4 keer opnieuw met zijn knoop was begonnen wist ik niet meer of ik nog wel durfde, maar ik ben toch maar naar boven geklommen. Daarna gingen we naar een ander parcours, waar een meisje al bezig was, ze viel net op dat moment er vanaf op een boomstam. Ik was dus al doodsbang, toen ging een jongen naast me ook nog vertellen hoe eng het was en dat het veel te moeiljk. Alsof ik al niet bang genoeg was, weigerde Shelby ook nog om het te doen. Maar omdat ik wist dat ik er spijt van ging krijgen heb ik het toch maar gedaan. Je moest eerst langs houten planken omhoog klimmen, dan op een houten balk in de lucht klimmen, en dan zonder met je handen ergens op te steunen, opstaan en een touw dat nogal hoog hing vast grijpen. Het zag er makkelijker uit dan dat het was, maar het was me uiteindelijk, met trillende benen, wel gelukt.
Alsof ik al niet genoeg leuke dingen heb gedaan afgelopen maand, ga ik zaterdag ook nog naar New York. Ik zal dus proberen ook daar snel een blog over te schrijven.
kusjes,